اولین پست من در ۲۰۰۶

این اولین پست من در سال ۲۰۰۶ هست، دلیل این موضوع هم اینه که من قرار گذاشته بودم تا درباره‌ی خدمت بنویسم و با شروع سال جدید میلادی خدمت من هم تمام شد، من هم دیگه توی وبلاگ چیزی ننوشتم تا این که یکی از دوستان خوبم دلایلی آورد که من رو قانع کرد تا وبلاگ نویسی رو ادامه بدم، البته من هم از این کار خوشم میاد هم از این کار بدم میاد، اما فعلا می‌نویسم، حتی اگر کسی هم مطالعه نکنه اما برای من نوشتن مهم هست، نوشتن از آنچه و آنطور که می‌خواهم. خوب دوره‌ی خدمت ضرورت یا دوره‌ي وقت تلف کنی اجباری هم تمام شد و من هم به اندازه‌ی کافی وقت تلف کردم، الآن دو ماهی هست که دیگه سرباز نیستم و دارم به کار و زندگی خودم می‌رسم. فعلا به صورت صددرصد موقت دارم توی کارهای صنعتی خودم رو محک می‌زنم اما قطعا تا چند ماه دیگه یه کار مربوز به IT رو شروع خواهم کرد که در حقیقت علاقم تو همین زمینه هست. قسمت IT کار کردن خیلی مشکله، البته روی صحبت من درباره‌ی این شرکت‌هایی که ادعای کار IT می‌کنند نیست، چرا که این‌ها اکثرا دلال‌های بازار هستند و نه شرکت‌های فعال در زمینه‌ي IT اما خوب تو ایران بهشون می‌گن شرکت‌های فعال IT. دلیل دشواری کار IT هم در حقیقت تازه بودن و سرعت زیاد رشد اون هست. از اون‌جایی که سرعت زیاده هر کسی نمی‌تونه خودش رو با این صنعت هماهنگ کنه و اگر مرد عمل نباشید (یا زن عمل!) قطعا جا می‌مونید. برای همین به نظر من کار بسیار جذاب و پر هیجانی هست.من هم که سرم برای ماجراجویی و کارهایی که ادامش معلوم نیست درد می‌کنه. اما کار صنعت توی ایران یه کار تکراری هست که یه الگوریتمی براش نوشتند و دائما این الگوریتم داره اجرا می‌شه و حاجی بازاری‌ها هم که سال‌های متمادی هست که از این راه پول‌دار تر می‌شوند هیچ علاقه‌ای به تغییر و تحول ندارند. جالب‌تر اینجاست که در سطح جامعه اکثرا این چنین افرادی رو زرنگ و مرد کار می‌دونند، در عوض کسی که فکر کنه و کاری جدید انجام بده احمق به نظر میاد!!