پایان تعطیلات

خوب این عید هم به خوبی و خوشی تموم شد. نه خانواده‌ای نه دید و بازدیدی نه مسافرتی و نه حتی خوابیدنی! تا به حال عید این جوری نداشتم، البته ناراحت هم نیستم خودش یه جور تجربه هست. تنها کاری که تو این عید کردم تلفن زدن به دوتا از دوستام بوده و ایمیل زدن به ۳ تا دیگه و تمام! توی این یک هفته مرخصی مجموعا ۳۸ ساعت خوابیدم ، ۶بار حموم رفتم و یکمی مطالعه‌ی غیر درسی کردم ;) باقیش رو هم به کارهای عقب افتاده‌ام رسیدم که اونم نصفش هنوز مونده و کارهای مربوط به محیط سایبر به کل موندن. تا چند ساعت دیگه باید راه بیافتم برای رفتن به پادگان، خوبی کار اینجاست که این پنج‌شنبه و جمعه و روز سیزده‌به‌در هم پادگان هستم تا احتمالا سه هفته‌ی دیگه. کارهای زیادی دارم که هنوز ناتموم هستند ولی پادگان چیزیه که نمی‌شه به فردا سپردش. تا به حال هیچ سال تحویلی تنهای تنها نبودم، و هیچ عیدی بدون دید و بازدید عید به پایان نرسیده بود. این‌قدر این عید معمولی بود که حتی وقتی یکی از همسایه‌ها رو می‌بینم یادم نمیافته که سال نو رو بهشون تبریک بگم. اما خوب لااقل یکمی به مسائل کاری رسیدگی کردم. ساعت ۳ عصر جمعه هست و وسایل فردام رو آماده می‌کنم. تا چند ساعت دیگه باید هتل باشم ;) بازم صبح‌ها با صدای صوت بیدار شدن و صف کشیدن و آمار و بی‌گاری و درس‌های همیشگی پادگان ... بازهم وقتی شمارم رو صدا می زنند باید سریع بگم من واگر نه یک شب به خواب پاسدارم تا یاد بگیرم سرباز همیشه باید حواسش جمع باشه. بازهم باید نقاب کلاه رو بکشم پایین تا مثل یه سرباز سرم رو بالا بگیرم و بعد پاهارو تا کمر نفر مقابل بیارم بالا و بکوبم تا سان بیننده به رژه‌ی ما ایراد نگیره. از فردا دیگه ثل همه سر جام نمی‌شینم باید اول پا بکوبم بعد بشینم. این هم یه جور زندگی هست. البته از طرف دیگه فردا این موقع با رفقای هم خدمتی داریم جک می‌گیم و می‌خندیم یا داریم برای عصر که راحت‌باش هستیم برنامه‌ریزی می‌کنیم. باز هم برای تلفن زدن باید سر صف‌های ۳۰ دقیقه‌ای وایستیم تا بتونیم ۲تا۳ دقیقه تلفن بزنیم. بازهم باید یادمون باشه که آخر جواب‌هامون جناب یادمون نره و اگر نه برای بی احترامی باید جریمه بشیم.

خوب این هم شروع سال ۱۳۸۴ هجری شمسی. فکر کنم دیگه شمشادها و چمن‌های محوطه‌ی پادگان حسابی سرسبز شدند. البته فردا چون بعد از یک هفته مرخصی داریم می‌ریم پادگان مطمئنا روز خیلی راحتی نخواهیم داشت و مدام سرمون داد می‌زنند که« یک هفته نبودید تنبل شدید» و تا خود خاموشی شب فعالیت جسمانی خواهیم داشت. خوبیش اینه که دیگه مثل شطرنج‌بازهایی شدیم که حرکت‌های حریف رو به خوبی حدس می‌زنند و هیچ وقت غافل‌گیر نمی‌شیم ;) خوبی ارتش همه‌جای دنیا اینه که در تمام ارتش‌ها همه چیز تکراری هست و البته از یه طرف این برای کسایی که در استخدام ارتش هستند هم بده چون نیروی خلاقیتشون بعد از چندسال ته می‌کشه !!! به تقویم نگاه می‌کردم چقدر زود گذشت این چندماه، چقدر زود خواهند گذشت ماه‌های آینده و در نهایت برگی کاغذ به نام کارت پایان خدمت ..... ماه‌ها و سال‌های بعد .... و باز هم تکرار بهارها و پاییزها و ... به گوش باشم که این گذر زمان بر من غالب نشود و بتوانم از این عمر کوتاه سودی برم. سود زندگی؟! دریاچه‌ی قو یکی از آثار چایکوفسکی هست که من از بین آثار چایکوفسکی به این یکی خیلی علاقه دارم شاید یادآور خاطرات خوبم باشه ... الآن هم دارم به نوای زیبای این اثر گوش می‌کنم. آخر کاری یه چیز که براتون خیلی مفید هست: «ارتش چرا نداره!!» از تعطیلات عید لذت ببرید و زندگی رو مجبور کنید بهتون لذت بده، دنیا اون طور می‌گرده که ما انسان‌ها بگردونیمش پس ....